تقدیرها و انتظارات ( درباره مجمع عمومی اردیبهشت88 )
( این مطلب از جمله یادداشت های ارائه وچاپ نشده ام بود که در آن به موضوع مجمع عمومی سال 1388 سازمان پرداخته بودم گرچه به دلیل فضای حاکم و جو آن زمان امکان چاپ آن فراهم نشد و ممکن است ذهن هایی که اکنون خاطرات آن مجمع را بیاد می آورند محدود باشند اما از آنجاییکه بسیاری از موارد آن کماکان دارای مصداق می باشد تصمیم گرفتم این مطالب را دراین سایت منتشر کنم .)
مجمع عمومی از جمله وقایع مهم و مرتبط با سازمان نظام مهندسی می باشد که در شماره های مختلف نشریه سازمان نظام مهندسی نیز مطالبی را به خود اختصاص داده بود. مطالبی که بعضا از سوی سازمان و بعضا از سوی مهندسین عضو مطرح گردیده ونشان از فضای مناسب نشریه در استفاده بهینه از پتانسیل موجود در آن در راستای در نظر گرفتن آراء ونظریات اعضاء در به حرکت درآوردن چرخ آسیاب این NGO نیمه دولتی می باشد وچه فضایی مناسب تر از آن که مطالب صنفی مرتبط با مهندسین با آنان طرح و از سوی آنان مورد ارزیابی قرار گیرد، امری که جزآن ازمحیطی که حداقل تحصیلات اعضای آن کارشناسی و بار سنگینی از آبادانی و پیشرفت این سرزمین را بر دوش میکشد ، انتظار نمی رود.
- تقدیر ها -
بی شک عمدا یا سهوا درست یا نادرست ،آنچه در سازمان بوقوع می پیوندد، اینست که تنها محل تبادل آرا بین اعضا از یک سو و مدیران و هیات مدیره از سوی دیگر، جلسات مجمع عمومی است . با اذعان به اینکه تغییردر اعضای هیات مدیره سازمان هر سه سال یکبار حاصل می شود و نظرات متفاوت اعضای هرگروه از هیات مدیره در خصوص چگونگی برگزاری و اداره ی این جلسات و مجامع عامل اصلی در تفاوت ماهوی و ظاهری مجامع مختلف در طی این سالها با یکدیگر به شمار می آید ، لیکن تامل در تغییرات بسیار و شکل برگزاری متفاوت مجمع اخیر در قیاس با سالهای گذشته ، شاید تا حدی ناشی از تلاش مداوم و مکرر گروهی از اعضای سازمان در راستای مطالبه خواستها و انتظارات بحق و قانونی خود در طی این سالیان والبته پاسخ مثبت سازمان به آنان در مجمع اخیر بوده است .
گرچه این تفاوت ها ممکن است از سوی بسیاری از همکاران مورد توجه قرار نگرفته باشد و لیکن ذکر آن در این فرصت شاید تلاشی باشد در جهت ارج نهادن به آنچه می توان احترام مدیران سازمان به خواسته های اعضایی نامید که به امید واعتماد به چنین دیدگاهی انتخابشان نموده اند ، درخواستهایی که با امید به شنیده شدن هرساله تکرار گردید و اکنون بخشی از آن محقق گردیده است. امری که جای قدردانی داشته و در پس این قدردانی امیدی نهفته است به شنیده شدن سایر موارد خواسته شده و صورت گرفتن اقدامی دراین خصوص در طول فرصتی که باقی مانده است آنگونه که :
زندگی فاصله آمدن ورفتن ماست
شاید آن خنده که امروز دریغش کردی
آخرین فرصت همراهی ماست
اما ازچه مصداق هایی می توان در راستای پیشرفت شاخص ها در برگزاری مجمع اردیبهشت 1388 نام برد:
یکم- این مجمع نخستین جلسه ی بود که درآن رای گیری در خصوص بودجه از شکل شمارش دست های برافراشته حضار (که احتمال خطای بسیاری درآن بود) خارج وبه رای گیری با توزیع برگه های رای و شمارش آن رجوع گردید .
دوم- نخستین جلسه ای بود که بعد از بحث و گفتگوی حضار و پاسخ سازمان ، کفایت مذاکرات و وارد شدن به بحث بعدی به رای گذاشته شد . (در مجامع قبلی بدون در نظر گرفتن نظر حاضرین جلسه در هر زمانی که هیات رئیسه مجمع تشخیص می داد ،پرسش و پاسخ پایان یافته اعلام میشد).
سوم - نخستین جلسه ای بود که سئوالات و پاسخ های متعاقب آن بدون شکل گیری تنش و ایجاد جو نامناسب مطرح شد در فضای آرام و مناسب طرح گردیدند.
چهارم - نخستین جلسه ای بود که در آن فرصتی برای مهندسین موافق و مخالف موارد طرح شده بوجود آمد تا از محل تریبون سالن گفتگو نمایند.
علاوه برآنکه تغییر در نظم بخشی و نحوه برگزاری انتخابات مربوط به بازرسین در قیاس با موارد مشابه (از جمله انتخابات گروه تخصصی عمران) قابل تقدیربود.
توضیح آنکه ممکن است درنظر همکارانی که ازشرایط مجامع یا جلسات پیشین مطلع نیستند، برجسته ساختن این امور و تمجید و تقدیر از اقدامات مدیران امروز، بزرگنمایی و زیر سوال برده شدن تلاشهای مدیران گذشته تلقی گردد، لیکن این امر بدیهی شمرده می شود که داشته های کنونی نتیجه زحمات این مدیران از گذشته تا کنون بوده است و منصفانه نخواهد بود که از طرح این تغییرات مثبت در سازمان ، بنابر این توجیهات احتراز گردد و نیز نمی بایست فراموش کرد سوابق پیشین چنین جلساتی که نادیده گرفته شدن پیشرفتهایی که در این زمینه بوجود آمده است می تواند امیدهای بدست آمده را در جهت استمرار روند کنونی کمرنگ سازد .
- انتظارات -
به این سبب ضمن گذر از عنوان داشتن مطالبی مکرر از قبیل نحوه اطلاع رسانی، درخصوص برگزاری مجمع، کسورات مصوب شده 3%( 2% هزینه های احداث ساختمانهای سازمان و1% صندوق رفاه) - نظام نامه های تنظیمی در سازمان ومواردی از این قبیل می بایست توجه دوستان و همکاران را به 3 موضوع نسبتاً جدید در برگزاری این مجمع جلب نمود و بدینوسیله تقاضای اعلام نظر و مشاوره های صاحبنظران و کمک، جهت ارتقاء موقعیت سازمان در نزد جامعه مهندسین و اقشار آگاه جامعه نمود .
یکم- تفکیک نشدن جلسه بررسی و به رای گذاشتن تراز و بودجه، می توانست از محاسن این مجمع بوده و در بندهای بالا به آن اشاره گردد، لیکن عدم رعایت تقدم و تاخر منطقی وبه رای گذاشتن بودجه سال جدید پیش از بررسی تراز سال گذشته جای سوال را برای اعضاء باقیگذاشت و علیرغم توضیحات نمایندگان سازمان در این خصوص، بنظر می رسد نمی توان بدون در نظر داشتن آنچه در سال گذشته محقق گردید . با ضابطه ای منطقی به پیش بینیی واقعی و درست از بودجه در سال جدید دست یافت .
گرچه شرایط معین شده درنظام نامه تنظیمی، سازمان راملزم می نماید که تا انتهای اردیبهشت ماه بودجه سال جاری رامصوب نماید اما توجیه این تعجیل در ارائه بودجه (قبل از بررسی تراز) حداقل به دو دلیل قابل بحث است :
الف- نظام نامه ای که به نوعی باعث این الزام قانونی برای سازمان گردیده، توسط خود اعضای هیات مدیره تنظیم گردیده است و بدیهی است در صورت وجود اشکال در آن، قابل اصلاح می باشد .
ب- عدم توجه به این موضوع در طی سالیان آتی نیز می تواند فراهم آورنده بستری جهت عدم رعایت این تقدم و تاخرها در به رای گذاشتن بودجه ها و ترازها باشد.
دوم- براساس قانون نظام مهندسی بازرس سازمان توسط اعضاء در جلسه مجمع عمومی از بین مهندسانی که از سوی هیات مدیره انتخاب وپیشنهاد گشته اند، برگزیده می شوند و مدت اعتبار احکام آنان از تاریخ صدور به مدت 2 سال می باشد اما آنچه اعضا در مجمع گذشته شاهد آن بودند ، پیش از پایان مدت فعالیت بازرسان آن هم زمانی که تا پایان اعتبار دوره مسئولیت آنان حداقل یک مجمع عمومی دیگرفرصت وجود داشت برگزاری انتخابات دوره جدید بازرسان ازسوی سازمان بود که این امر از دو منظر قابل تامل است :
الف- مطابق با آنچه در قانون پیش بینی گردیده انتخاب بازرسان سازمان از بین گروهی از مهندسین که هیات مدیره آنها را پیشنهاد می نماید انجام می پذیرد به گونه ای که این امر انتخاب اعضا را محدود به نفرات موردتایید هیات مدیره نموده و این امر هرچند به روایت مهندس غرضی " غیر دموکراتیک" اما مصونیتی ضروری برای حفظ سازمان به شمار می آید در روالی غیر منطقی ،کاملا منطبق بر موارد قانونی است اما آیا اعضایی که این قانون ، حقی- هرچند اندک- برای انتخاب کاندیدای اصلح برایشان قائل شده ، محق به آگاهی از فهرست کاندیداهای بازرسی سازمان پیش از برگزاری مجمع نیستند و می بایست از نام آنان تنها در روزی که به آنها رای خواهند داد مطلع گردند؟ آیا چنین فرض است که زمان چند دقیقه ای که در مجامع پیش از برگزاری انتخابات به اعضا داده می شود، برای گزینش فرد اصلح کفایت خواهدکرد؟ آیا این امر به این شبهه دامن نخواهد زد که گویا هرکدام ازمهندسین پیشنهادی هیات مدیره که انتخاب گردند برای سازمان تفاوتی نخواهد کرد وآیا این اطلاع رسانی و معرفی نفرات کاندیدا نمی بایست پیش از مجمع انجام گیرد تا مهندسین علاقمند در مورد آنها اطلاعات لازم را بعمل آورده وبا آگاهی گزینه مناسب را برگزینند؟
ب- ازجمله ظرافت هایی که در برگزاری مجمع فوق العاده اخیربا وجود تذکر بازرسان به چشم می آمد افزوده شدن مواردی جدید به دستور کار مجمع عمومی عادی سازمان بود:
همان گونه که در طی برگزاری مجمع فوق العاده عنوان گردید مجمع اردیبهشت ماه با به حد نصاب نرسیدن مجمع مورخ 21/1/89 پیش بینی وتشکیل گردید که این امر به مفهوم متابعت دستور جلسه ی این مجمع ازمجمع گذشته خواهد بود. لذا نمی توان برای این مجمع دستور جلسه ای جز آن چه در مجمع اولیه پیش بینی شده بود را در دستور کار قرار داد . وافزوده شدن «انتخابات بازرسین» با نقص این امر، شبه ی تعجیل برگزار کنندگان این جلسه را در جایگزین نمودن بازرسان جدید با بازرسان معتمد مدیران پیشین را به تصویر کشیده ودر ضمن آن به فراهم آوردن بستر اتهام به برگزارکنندگان جلسه از سوی برخی باعث کمرنگ گشتن موضوع اصلی دستور کار جلسه بودجه سال آینده انجامید.
طرحی که بابت اندیشیدن به آن نمی بایست از اعضای حاضر در مجمع خرده گرفت وخواست عدم طرح سوالات متعاقب آن را متوقع بود. هر چند شاید ارائه پاسخ به طرح این موضوع در زمان اختصاص یافته به مذاکرات مجمع ، پیش از به رای گذاشتن کفایت آن ، می توانست به زدوده شدن این پرسش از اذهان مهندسین بینجامد.
سوم- اگرچه در سازمان فضایی پیش بینی نشده که مصوبات مجامع عمومی پس از آن دراختیاراعضا قرارگیرد ولیکن اذهان مهندسانی که با حضور خود ، مجامع عمومی را دنبال نموده اند قطعاًبه یاد خواهند آورد که براساس خواست عموم مهندسین در جلسه مورخ 18/8/88 مصوب گردید سه مجمع عمومی در سال برگزار گردد. مصوبه ای که نشان از خواست مهندسین در فراهم ساختن بسترمناسب برای تبادل آرا وتعامل کاراتر با مجموعه سازمان داشت ، لیکن این مجموعه امسال شاهد برگزاری نخستین مجمع عمومی عادی در نهایت غربت و انزوا ، (وصرفاً جهت فراهم نمودن مستندات قانونی) در محل ساختمان سازمان نظام مهندسی بود که لاجرم به تناسب فضای کوچک سالن های آن با حداکثر گنجایش50 نفر اطلاع رسانی پیرامون آن نیز محدودتر از قبل گردید تا احتمال حضور پر رنگ و چشمگیر اعضاء ومواجهه ی آنان با کمبود فضای پیش بینی شده در مجمع برای مهندسانی که سرنوشت حرفه ای و اجتماعی خود را جدا از عملکرد سازمان نمی بینند، کاهش یابد.
اما نمی بایست فراموش نمود تنها امری که بابه حد نصاب نرسیدن جمعیت حاضر در مجمع عمومی عادی سازمان میسر نیست، به رای گذاشته شدن دستور کارآن جلسه است واین به معنای از دست دادن فرصت مناسب فراهم آمده برای هم اندیشی وتبادل آراء ونظرات فی مابین مهندسین ومدیران نظام نیست و جز این است که چنین خواستی ، منجر به تصویب طرح برگزاری مجامع سه گانه سالیانه از سوی مهندسین عضو گردیده بود؟
و آیا امید به بهره مند شدن ازهمین فرصت همفکری ومشورت با سایرهمکاران ومهندسین نیست که همواره جمعی از اعضای سازمان را با علم به حد نصاب نرسیدن این جلسات عادی، به حضور در مجمع فرامی خواند؟ مهندسانی که به این مجامع تنها چشم به مکانی برای به تصویب رساندن طرح های مطرح شده مدیران سازمان نمی نگرند.
و بنظر می رسد غیر منصفانه باشد که حضور آنان در این جلسات با پرسش وپاسخ و گفتگویی ارج نهاده نشود و حذف عملی مجامع عادی درمغایرت با خواست اعضاء در افزایش اینگونه جلسات بوده ونشان از عدم توجه برگزیدگان مهندسان به نظرات آنانی است که انتخابشان نموده اند.
مطالب عنوان شده به عنوان شاخص ترین موضوعات بدیعی که در مجمع اخیر به نظر رسید عنوان گردید ودر این بین مسائل جدید دیگری از جمله بحث کمیته پژوهش، صندوق رفاه و... قابل پرداخت بود که به دلایلی(...) از جمله کوتاه نمودن مطلب از ذکر آن خودداری می گردد.
امید است به جای تلقی عداوت ودشمنی با شخص یا مجموعه ای از این مطالب ، برداشت کمک به ایجاد فضای مناسب در ارائه پیشنهادات جهت حرکت بهتر به سوی افق روشن تری(که مستحق آن هستیم) گردد وچرا که هدفی جز آن نبوده است .
آرش جوادی(خرداد - 1388 )
